Fotografie is schrijven, schilderen met licht.
Met het oog van een schilder richt hij zijn focus op onderwerpen waaraan we achteloos voorbijgaan. De lichtinval, het spel van licht en donker, reflecties, transparantie, het ontdekken van vreemde details, schakeringen in kleur… trekken zijn aandacht. Zijn onderwerpen worden uit hun omgeving onttrokken waardoor de sporen van de realiteit worden gewist. Hij wil schoonheid tonen. Hij is zeker op zoek naar esthetiek en dan vooral op plaatsen waar je het niet verwacht. Maar zijn foto’s moeten meer zijn dan mooie schilderijtjes. Zoals een dichter met zijn verzen zijn publiek wil raken, zo wil hij met zijn foto’s ontroeren of toch zeker prikkelen.
De stilte wordt visueel vastgelegd. De stilte is zijn vriend. Krachtiger dan woorden. De kunst van het zwijgen. De kunst van het weglaten.
Het is alsof hij de wereld met half gesloten ogen bekijkt waardoor deze mooier lijkt. Het allerlelijkste blijft verborgen en toegedekt. Onvolmaaktheden, krassen, schrammen en vlekken vervagen maar blijven als littekens toch steeds aanwezig.
Vervreemding, leegte, het onzichtbare, het ongrijpbare, het onverstaanbare. Dit zijn de thema’s die steeds weerkeren.
Verder hoeft zijn werk geen boodschap uit te dragen. Zelf vindt hij het niet nodig om de betekenis van zijn foto’s te willen doorgronden. Ze zijn wat ze zijn, zoals spiegels die leegte reflecteren en stilte oproepen. Zoals puzzels die nooit opgelost kunnen worden. Woordloos.
"Een werk kan niet gezegd, maar enkel gezien worden!" - Gehrard Richter
Schrijf je in voor de nieuwsbrieven van Cultuurcentrum Zwaneberg!
