Een falende handrem is een klassiek ingrediënt voor nachtmerries: de controle verliezen, niet meer kunnen stoppen, afstevenen op een crash. Anderzijds kan het ook betekenen: je vrij voelen en zonder remmingen vooruitsnellen. Maar is beweging altijd een beweging voorwaarts? Wie in cirkels beweegt, eindigt bij het begin, en begint bij het einde. In 'Ghost Writer and the Broken Hand Break' draaien drie performers drie kwartier lang rond hun as – een beweging die in Sufi-ceremonies moet leiden tot een staat van religieuze euforie. In Miet Warlops versie wordt het een experiment op de dunne scheidingslijn tussen controle hebben en verliezen.
Het is een mengeling van wervelende dans, voordracht en concert die het publiek mee in een kolkende trip zuigt. Hoe kun je een evenwicht vinden tussen zelfbeheersing en devotie?
Schrijf je in voor de nieuwsbrieven van Cultuurcentrum Zwaneberg!
