Al eeuwenlang kijken mensen naar de sterren met nieuwsgierigheid en verwondering. In de vorige eeuw maakten wetenschap en technologie het voor het eerst mogelijk om ook naar het heelal op ontdekking te gaan. Voor politieke wereldmachten betekende dit een nieuwe vorm van expansiedrang, voor wetenschappers een nieuwe zoektocht naar kennisvergaring. Parallel aan het ontwikkelen van nieuwe technologieën die de zintuiglijke waarneming vergroten, van telescopen en satellieten tot deeltjesversnellers, botst de mens ook de beperkingen daarvan. Het wordt steeds duidelijker dat we niet alles kunnen weten. Het grootste deel van het universum bestaat uit donkere materie en zal voor de mens onbekend blijven. Tegelijk wordt de klimaatcrisis op aarde steeds urgenter en is de wens om het heelal te veroveren omgebogen naar de koortsachtige vraag of er een andere planeet bestaat waarop we zouden kunnen overleven. Kunnen we nog zingeving vinden in het licht van zoveel onzekerheid? Wie zijn wij als mens, in dat oneindige universum dat buiten het bereik van onze kennis, ervaring en taal ligt? 

Het artistieke onderzoek van Kaat Van Doren draait grotendeels rond de paradoxale relatie tussen de mens en de zon. Enerzijds kunnen we verlangen naar een romantische zonsondergang, anderzijds kleurt de hemel oranjerood door bosbranden en andere gevolgen van milieuvervuiling. De fossiele brandstoffen die we verbruiken, hebben bovendien miljoenen jaren zonlicht in zich opgeslagen in de diepte van de aarde. 

Wesley Meuris analyseert de structuren, methodes, instrumenten en taal van de wetenschap en meet die met de zintuiglijke, materiële realiteit. Door deze zaken te parafraseren en in een artistieke context te plaatsen, expliciteert hij hun dubbelzinnigheid: zijn wetenschappelijke feiten en natuurwetten wel zo vaststaand als ze lijken? Of is er ruimte voor twijfel en onzekerheden, voor gelaagdheid en gesprek? 

In Out of Orbit vertrekken beide kunstenaars vanuit het verlies aan zwaartekracht in de ruimte. Net als astrofysici wisselen ze af tussen een blik van de aarde naar het heelal, en omgekeerd. Als we de aarde bekijken vanuit het heelal, kunnen we ons bestaan relativeren. Van de aarde naar de ruimte kijken, wakkert een honger naar kennis aan. Enerzijds de vergankelijkheid van onze eigen planeet en anderzijds de begrenzingen van wat we over het universum kunnen weten, brengt ons uit balans. 

Openingsuren expo